Een symbiose gaat uit van een verschil van twee levensvormen en kan alleen positief zijn bij de gratie van het anders zijn van de ander.
Zoals de krokodil op het plaatje nooit een plevier kan zijn. Ze hebben baat bij het anders zijn. Twee krokodillen zullen anders nooit een dergelijke verbinding vormen die zo ten goede komt aan allebei.
Wij mensen hebben het verlangen een ander mens gelukkig maken of dat een ander ons gelukkig maakt. Dat we elkaar gelukkig maken.
Maar in ons beeld van symbiose willen we de ander omvormen tot hoe we zelf zijn.
En dat beeld kenmerkt onze relaties, we willen de ander tot onszelf maken.
We nemen ons zelf als referentie kader, en de ander moet ons daarin bevestigen.
Een dergelijke relatie kan nooit tegemoet komen aan een positieve symbiose. Als we de ander niet onvoorwaardelijk anders laten zijn, betekent het dat we elkaar ook ongelukkig kunnen maken.
We zoeken steeds een bevestiging van liefde, in bevestiging van ons Zelf..
We gaan in voorwaarden leven, als hij/zij van me houdt dan, of omdat ik van je hou dan. ….. We maken de ander verantwoordelijk voor ons geluk.
En zo houden we de wereld van voorwaarden in stand
Dan voert het denken de boventoon en niet het hart.
Dan overheersen zorgen, niet begrepen voelen, jaloezie en angst.
In het gunstigste geval doe je je best om je op de ander af te stemmen, en hoop je dat je de ander daarmee gelukkig kan maken.
Vanuit het overstijgende perspectief creëert elke mens zijn eigen Universum op de wereld.
In mijn beeld leven we allemaal in een parallelle wereld.
Zoals de plevier en de krokodil niet dezelfde beleving hebben en eigenlijk in een parallel bewustzijn leven.
Een wereld waarin ieders Universum een eigen bestaansrecht heeft.
Als je dat beseft kan er in eerste instantie een gevoel van eenzaamheid opkomen, maar ik hoop dat je vanuit dit besef naar een overstijgende verbinding kan komen.
Je komt naar deze aarde, deze 3D constructie, om jouw eigen unieke werkelijkheid te creëren, en die is in principe los van de ander.
Een werkelijkheid die authentiek is.
Schep jouw eigen werkelijkheid van Licht, en die heeft niet direct met die van de ander te maken.
Ze zijn parallel.
Maar het mooie en overstijgende is dat van daar uit een diepe en open verbinding ontstaat, die over alle grenzen heen kan gaan.
Leven op aarde is in karmisch opzicht bijna nooit een leven in harmonie met deze wereld of met anderen.
Maar als je vrede en harmonie in jeZelf vindt, dan komt dat met de wereld om je heen vanzelfsprekend.
En natuurlijk lukt dat niet altijd.
En ook ik maak ik mij bij tijden veel zorgen over mijn gezin, familie, vrienden of, over mijn patiënten.
Maar het helpt mij om die zorgen als inherent aan het leven op aarde te zien, en dat het voor mij een opstap is naar verhoogd bewustzijn.
En dat daarmee onvoorwaardelijk Licht en Geluk te vinden zijn. In jeZelf, in elkaar
Kortom, elke mens heeft de uitnodiging vanuit de authentieke bron een eigen werkelijkheid te creëren.
Het ego ontstaat als we ons hart verliezen in de zwaarte van de symbiose..
Maar als we een symbiose kunnen creëren vanuit ieders authenticiteit, is er ruimte voor onvoorwaardelijke verbindingen.